คนดี

      คนดี เป็นทรัพยากรบุคคลที่มีค่าของสังคม ดังนั้น ทุกคนจึงอยากเป็นคนดี มีเยาวชนของชาติจำนวนมาก อยากจะทำความดี แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นทำความดีอย่างไร จะรอให้คนทำของตกแล้วเก็บเอาไปคืนเจ้าของ รึก็นานๆจะมีสักรายหนึ่ง
      ใครๆก็อยากจะเป็นคนดีด้วยกันทั้งนั้น เพราะเมื่อเป็นคนดีแล้ว ก็จะได้ผลตอบแทน เช่น
      1. อยากจะอยู่ที่ไหน ก็อยู่ได้สบาย เพราะมีคนอยากให้อยู่
      2. อยากจะไปไหน ก็ไปได้สะดวก เพราะมีคนอยากให้ไป
      3. อยากจะทำอะไร ก็ทำสำเร็จ เพราะมีคนอยากช่วยเหลือ
      แต่ก็มีเพียงบางคนเท่านั้นที่เป็นคนดีได้ เยาวชนส่วนใหญ่ถึงแม้อยากจะเป็นคนดี สักเท่าใดก็เป็นไม่ได้เพราะเหตุว่ามีการเริ่มต้นที่ไม่ถูกและไม่ทราบว่าจุดเริ่มต้นของการเป็นคนดีควรเริ่มต้นที่ตรงไหน
      การจะเป็นคนดีได้สำเร็จ จะต้องเริ่มต้นที่การเป็น"ลูกดี" ถ้าเป็นลูกที่ดีได้ก็เป็นคนดีสำเร็จ ถ้าเป็น
ลูกดีไม่ได้ ก็เป็นคนดีไม่สำเร็จ
      ฉะนั้น คนจะดีจึงต้องเริ่มต้นที่การเป็นลูกดี คุณสมบัติของลูกดี มี 2 ประการ คือ
      1. เห็นคุณค่าและความสำคัญของพ่อแม่
      2. ปฏิบัติตอบ ต่อพ่อแม่ด้วยความกตัญญูกตเวที
      ลูกทุกคนโปรดทราบเถิดว่า ไม่มีใครในโลกนี้ จะมีคุณค่าต่อเราเท่าพ่อและแม่ เพราะท่านให้สิ่งที่คนทั้งหลายให้แก่เราไม่ได้ คือ
      1. ให้ความมีชีวิตแก่เรา
      2. ให้ความเมตตากรุณาอย่างสุดซึ้ง ไม่มีวันสิ้นสุด ในยามที่เราผิดหวังหรือมีทุกข์
      3. ให้ความยินดีจากใจจริง เมื่อคราวที่เราได้ดีมีสุข
      4. ให้ความรักจริง จริงใจแก่ลูกๆทุกคน
      จริงอยู่คนรักเรามีมากมาย แต่ความรักของคนทั้งหลายเหล่านั้น รักเพราะเขาต้องการสิ่งตอบแทนจากเรา ถ้าเขาต้องการจากเรามาก เขาก็รักเรามาก ถ้าเขาต้องการจากเราน้อย ก็รักเราน้อย ถ้าเขาหมดความต้องการ เขาก็หมดรักเรา ความรักจากคนอื่นจึงมีได้ หมดได้ มากหรือน้อย ตามกำลังแห่งความต้องการของเขา
       แต่...ความรักของพ่อแม่เป็นรักแท้ ไม่ได้รักเพราะต้องการสิ่งใดจากเรา ท่านรักเรา เพื่อความสำเร็จของเรา อันเป็นความปรารถนาสูงสุดของท่าน
       ในเวลาที่เราตกระกำลำบาก อาจจะมีหลายคนมาแสดงความเสียใจกับเราหรือมาปลอบเรา บางคนก็ทำโดยมารยาทหรือธรรมเนียมประเพณีเท่านั้น ใจของเขาอาจจะสมน้ำหน้าเราก็ได้
       แต่คนที่จริงใจ ไม่ทอดทิ้ง ติดตามเราไปได้ทุกแห่งหน จะลำบากยากแค้นประการใดก็ทนได้ จะ
หมดเปลืองเท่าใดก็ยอมได้ มีเฉพาะพ่อกับแม่เราเท่านั้น ที่ไม่มีวันทอดทิ้งเรา
       ในเวลาที่เราได้ดี ประสบความสำเร็จมีความสุขความเจริญ อาจมีคนมากมายมาดีใจกับเรา บางคนก็ดีใจเพราะคิดว่า เขาอาจจะได้ส่วนแบ่งจากความสำเร็จของเราบ้าง หรือบางคนมาแสดงความยินดี แต่อาจจะมีความริษยาปนอยู่บ้างก็ได้
       แต่คนที่ดีใจจริงๆ ดีใจจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ก็คือ พ่อกับแม่ของเรานั่นเอง
       พ่อกับแม่ดีใจ เพราะความมุ่งหมายของท่านต้องการเห็นเราเป็นเช่นนี้มานานแล้ว
       นี่คือข้อเท็จจริงที่ลูกทุกคนได้รับจากพ่อแม่
       เพราะฉะนั้น พ่อแม่จึงเป็นคนประเสริฐของลูกทั้งหลาย
       การคิดถึงคุณค่าและความสำคัญของพ่อแม่ ดังกล่าวมานี้ ย่อมเป็น " เชื้อแห่งความดี " ของชีวิต และเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็น " คนดี "
      ดังนั้น สิ่งที่ลูกดี ควรประพฤติปฏิบัติตอบแทนคุณของท่าน ก็คือ
      1. ท่านเลี้ยงเรามาแล้ว เลี้ยงท่านตอบ 
         ให้ความสุขกายสบายใจแก่ท่าน แม้เป็นลูกยังเล็ก อยู่ในวัยเป็นนักเรียนนักศึกษาอยู่ ก็สามารถ
         เลี้ยงดูน้ำใจของท่านได้ อย่าให้ท่านทุกข์ใจ เสียใจ กลุ้มใจ เพราะการกระทำของเรา
      2. ช่วยเหลือในกิจการงานของท่าน
          โดยการปฏิบัติ การทำงานตามที่ท่านใช้ให้ทำ การแบ่งเบาภารกิจของท่าน ด้วยการรับงานซึ่ง
         เป็นภาระอันหนักของท่านไปทำ เป็นต้น
      3. ดำรงวงศ์ตระกูล
          สกุลนั้นมีบุคคลเกี่ยวข้องอยู่เป็นอันมาก บุตรธิดาแห่งสกุลใด เมื่อเกิดมาร่วมวงศ์สกุลกับบุคคล
          อื่น จะต้องมีความสำนึกรับผิดชอบต่อสกุลวงศ์ แม้ตระกูลจะเสื่อมทรามตกต่ำลงไป ก็ต้องไม่ใช่
          เกิดจากการกระทำของตน ฉะนั้นบุตรที่พึงปรารถนาก็คือบุตรธิดาที่ดำรงวงศสกุลคือรักษาสิ่งที่ดี
         งามต่างๆของสกุลเอาไว้ไม่ให้เสื่อมในยุคสมัยของตน กับบุตรที่เชิดชูวงศ์สกุล ทำสกุลให้สูงขึ้น
      4.ประพฤติตนให้เป็นคนเหมาะควรแก่การไว้เนื้อเชื่อใจของพ่อแม่
          ที่จะรับทรัพย์มรดกสืบต่อวงศ์สกุลไปได้
         ให้พ่อแม่มีความมั่นใจว่าแม้ท่านจะตายไปแล้วฐานะของสกุลคงไม่ตกต่ำลูกสามารถรักษาไว้ได้
      5. เมื่อบิดามารดาตายจากไป ก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลส่งไปให้
          เป็นการแสดงออกซึ่งความกตัญญูกตเวทีต่อท่านผู้เป็นบิดามารดา ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงแสดงว่า
          เป็นการบูชาต่อความดีของมารดาบิดา เป็นการสะสมบุญให้เพื่มพูนขึ้นมาอีกเป็นอันมาก ฉะนั้น
          หน้าที่เหล่านี้ จึงเป็นหน้าที่โดยกำเนิดของทุกชีวิตที่เกิดมาในโลกนี้ ถ้าละเลยหรือไม่ประพฤติ
          ปฏิบัติ ก็ได้ชื่อว่าเป็นคนอกตัญญูต่อหน้าที่             พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ว่า
          " คนดีทำความดีได้ง่าย แต่ทำความชั่วได้ยาก "
          " คนชั่วทำความชั่วได้ง่าย แต่กลับทำความดีได้ยาก "
          คน กับ มนุษย์ นั้นต่างกัน    มนุษย์ คือสัตว์โลกที่มีจิตใจสูง มีเหตุผลมีศีลธรรม   ส่วน คน เป็นสัตว์โลกที่มีจิตใจต่ำ ไม่มีศีลธรรม ไม่มีเหตุผล คำว่า มนุษยธรรม จึงแปลว่า ธรรมะที่ทำคนให้เป็นมนุษย์ทั้งทางร่างกายและจิตใจ เมื่อพัฒนาจิตใจจากคนขึ้นมาเป็นมนุษย์ได้ก็คือการเป็นคนดี นั่นเอง

บทความดีๆ จากหนังสือคู่มือทำความดี / น. พึ่งพระธรรม เรียบเรียง