สีเหลือง.... แห่งผ้ากาสาวพัตร์
สีแห่งศรัทธา..เลื่อมใสและยึดเหนี่ยวจิตใจของพุทธศาสนิกชนโดยถ้วนหน้า
ชีวิตใหม่....เกิดได้อีกครั้งในพุทธศาสนา พระพุทธองค์ทรงตรัสเช่นนั้น
และชีวิตของข้าพเจ้าก็เกิดใหม่ในร่มบวรพุทธศาสนา...อีกครั้ง เพื่อ...ทดแทนบุญคุณของพ่อแม่ และเพื่อ..จรรโลงพระพุทธศาสนาขององค์พระศาสดา ผู้ยิ่งใหญ่
ชีวิตใหม่..เกิดขึ้นในวัยอันบริสุทธิ์ ๒๐ ปีบริบูรณ์.......
ข้าพเจ้า..เคยเป็นเด็กวัดมาก่อน มีศาลาวัดและกุฏิพระ..เป็นที่อยู่อาศัยดำรงชีวิต เพื่อเรียนหนังสือในชั้นมัธยมศีกษาของโรงเรียนประจำจังหวัด ตามความประสงค์ของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกมีอนาคตที่ดี
ที่สุด..ด้วยการศึกษา
ข้าพเจ้าได้อุปสมบทเป็นภิกษุ...ครองชีวิตอยู่ในเพศบรรพชิต ด้วยบุญกุศล..สงบ..เยือกเย็น
ชีวิตต้องดำเนินไป...มีหลากหลายความคิดที่เข้ามากระทบภายในจิตใจ จนบางครั้งสับสนวุ่นวายอยู่
ในห้วงคำนึงตลอดเวลา ดูเหมือนเป็นอุปสรรคแห่งการปฏิบัติ ทำให้ต้องฝึกจิต ซึ่งในคัมภีร์ขุทฺทกนิกาย ธมฺมปทคาถา แสดงไว้ว่า จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ - การฝึกจิตเป็นความดี
ด้วยเหตุนี้...ข้าพเจ้าจึงหวังที่จะมี"ความดี" อย่างนั้นไว้ประดับตัวบ้าง จึงหมั่นเพียรฝึก พิจารณาทุกสรรพสิ่ง ที่เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...และดับไป...อย่างต่อเนื่อง..
ชีวิต....ได้เริ่มดำเนินต่อไป......
รุ่งอรุณ.....
แสงทองจับขอบฟ้า ทอแสงกระทบกระจกแก้วสีทองซึ่งประดับอยู่ที่ช่อฟ้าใบระกาบนหลังคาโบสถ์
แวววาวระยับตา.. นกน้อย...ถลาบินขึ้นสู่ฟ้ากว้างอย่างร่าเริง...ธรรมชาติอันเงียบสงบ ก็ฟื้นตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆด้วยเสียงเครื่องยนต์ของรถที่วิ่งไปมาบนถนน มากขึ้น...มากขึ้น..และมากขึ้น
วันใหม่....ทุกสิ่งทุกอย่างค่อยๆปรากฏชัดขึ้นในความสลัวราง แล้วก็สว่างขึ้นจนเห็นชัดในสายตา
สายลมเย็นโชยมาแผ่วเบา..อากาศบริสุทธิ์...ช่วยเร่งเร้าให้ผู้ที่ตื่นแต่เช้าตรู่ รู้สึกสดชื่นเบิกบานใจ...
แถวสีเหลือง.....ที่มองเห็นแตไกล เมื่อเข้าไปใกล้ก็ทราบว่าเป็นภิกษุเดินเรียงแถวออกบิณฑบาตรโปรดเวไนยสัตว์ทั้งปวง..ข้าพเจ้าก็เกี่ยวข้องด้วยกิริยานั้น
บิณฑบาตร..ภารกิจบุญ...สิ่งแรกในตอนเช้าสำเร็จลุล่วงด้วยดี
ปฏิบัติการ...สิ่งใหม่ก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องกันไป...ฉันอาหารเช้า....ทำวัตรเช้า....แล้วก็เรียนหนังสือ
จนใกล้เที่ยง...ก็ถึงเวลาฉันอาหารเพล เป็นที่เรียบร้อย
หลังเที่ยง...ทุกสิ่งทุกอย่างสงบเงียบ และหยุดนิ่งชั่วคราว
ช่วงเวลาบ่าย...ลมพัดเฉื่อยฉิว...เสียงใบไม้เสียดสีกันเป็นเพลงธรรมชาติแผ่วเบา อากาศกำลังสบาย
ภิกษุส่วนใหญ่ก็จำวัดพักผ่อนร่างกาย เพื่อตื่นขึ้นมาปฏิบัติกิจของสงฆ์ในตอนเย็นด้วยการทำวัตรเย็น หากเป็นวันอุโบสถ..ช่วงเวลานี้ภิกษุทั้งหลายก็จะเข้าไปภายในพระอุโบสถเพื่อสวดปาฏิโมกข์ กิจสำคัญอีกอย่างหนึ่งของสงฆ์ไนบวรพระพุทธศาสนา
แสงแดดเริ่มอ่อนแสง และลดความรัอนแรงลงบ้าง เบื้องประจิมทิศ ดวงตะวันค่อยๆลอยตัวต่ำลงไป
กิจของสงฆ์ได้ผ่านพ้นไปด้วยดี..เป็นวัตรปฏิบัติที่สมณะพึงกระทำอย่างสม่ำเสมอ
ดวงอาทิตย์...ลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่ท้องฟ้ายังฉาบด้วยแสงหลากสีสดใส..แล้วค่อยๆหม่นมัวจนมืดมิดไปทั่วบริเวณ ลมเย็นพัดมากระทบผิวกาย...ชวนให้วาบหวิวในอารมณ์
ไฟฟ้าสว่างไสวขึ้น..อันเป็นผลของความเจริญรุ่งเรืองศิวิไลซ์ทางวัตถุ
ทุกสิ่งทุกอย่าง...ค่อยๆเข้าสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง ข้าพเจ้าใช้เวลานี้ศึกษาหาความรู้ต่างๆจากหนังสือและทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาในหนึ่งวันบันทึกไว้ในไดอารี่ส่วนตัว เก็บไว้เป็นอนุสรณ์
แห่งอดีตเพื่อเป็นเครื่องระลึกถึงและความทรงจำ ในอนาคต
เวลาผ่านไป..พอสมควรกับประโยชน์ที่ได้รับแล้ว ก็ถึงเวลาเข้านอน..สวดมนต์ไหว้พระและแผ่เมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งมวล ก่อนเอนตัวลงนอนอย่างมีสติ และหลับอย่างมีความสุข
ทุกสิ่ง...อยู่ในความสงบเงียบนานเท่านาน..ในม่านราตรีที่ปิดลงมาครอบคลุมทั่วพื้นปฐพี
รุ่งอรุณวันใหม่...เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่ง...ท้องฟ้างาม..แสงสีทองสาดขึ้นสู่ฟากฟ้ากว้าง แทรกเข้าไปในหมู่เมฆเบาบางสีเทา เสมือนเบิกม่านราตรีให้กว้างออกไปสุดสายตา
ชีวิตในเพศบรรพชิต...ยังดำเนินต่อไปด้วยวัตรปฏิบัติและปฏิปทาอันมั่นคง เพื่อพิทักษ์รักษาและดำรงไว้ซึ่งหลักธรรมของพระพุทธองค์ให้รุ่งโรจน์ดุจประทีปแห่งปัญญาแก่สาธุชนโดยถ้วนหน้า สืบไป...
อุตฺตม ธมฺมํ /๑๘
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น