ธรรมชาติดูงามตา รุ่งอุษากลางป่าเขา
พฤกษาป่าลำเนา เงาไม้ทาบลงกับดิน
แสงทองส่องหล้า ทั่วเวหาแนวผาหิน
เสียงน้ำตกไหลริน ยินดังแว่วแผ่วแผ่วมา
สกุณาร่าเริงร้อง บินขึ้นสู่ท้องเวหา
วิหคนกนานา คราพร่ำเรียกเพรียกพงไพร
ดวงอาทิตย์กลมโต โผล่ขึ้นพ้นยอดทิวไม้
งามยิ่งมิมีสิ่งใด ไหนปานเมื่อเทียบเปรียบกัน
ส่องแสงสีทองทา กลางพนาให้เปลี่ยนผัน
กลางคืนเป็นกลางวัน อันสดชื่นและรื่นรมย์
น้ำค้างดูงามตามยอดหญ้า วะวับตาแสนสุขสม
ยอดไผ่พริ้วเอนเล่นลม ชมธรรมชาติงามยามอรุโณทัย
เฝ้าคอย
คอยแต่เฝ้า เฝ้าแต่คอย ให้หงอยเหงา
ช้ำใจเรา เราใจช้ำ พร่ำเฉลย
อยู่เคียงใกล้ ใกล้เคียงอยู่ กับคู่เชย
พลันห่างเลย เลยห่างพลัน พรากกันไกล
รอคอยเจ้า เจ้าคอยรอ ขอใจภักดิ์
คิดถึงรัก รักถึงคิด จิตหวั่นไหว
ร้าวรานยิ่ง ยิ่งรานร้าว เศร้าดวงใจ
รักคนไกล ไกลคนรัก จักเฝ้าคอย...
"ทรัพย์กวี"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น